Maandag 4 mei, vandaag start het summercamp voor de eerste groep kinderen. Paul en Joyce hebben gisteren alle voorbereidingen getroffen; fotokopie’s gemaakt, schaartjes, kleurpotloden, Pritt, en ga zo maar door, uitgezocht. Lydia en Jane hebben met een groot doek een zonnescherm gemaakt boven de tafels en stoelen waar de kinderen gaan werken. Dat is geen overbodige luxe, want het is al vroeg bloed- en bloedheet. Het camp begint officieel om 9 uur, maar de eerste kinderen zijn er al om kwart over acht en laten luidkeels weten dat ze er zijn. Emy en ik hebben hier nog geen weet van, wij verblijven, gezien de omstandigheden, in een hotel en komen later aan.
Als alle kinderen gearriveerd zijn krijgen ze de eerste opdracht. Deze week gaan de kinderen zogenaamd op reis en zullen kennis maken met verschillende landen en culturen. Om die reis te maken heb je een paspoort nodig, vliegtuigtickets en een naamlabel voor je bagage. Dat gaan we dus allemaal maken, knippen. plakken en kleuren is het devies. Joyce heeft vooraf voorbeelden gemaakt, dus ze weten wat de bedoeling is.
Iedere dag worden twee kinderen aangewezen als “hulp”, ze krijgen een petje op, zodat ze herkenbaar zijn, ze zijn maar wat trots op deze taak en doen hun best.
Lydia en Jane houden supervisie, Jane in de keuken waar de lunch wordt gereed gemaakt, Lydia springt bij daar waar nodig.
Paul heeft al meteen vrienden gemaakt en geniet ook van het enthousiasme van de kinderen.
De tweede dag is de opdracht een verjaardagskalender maken. Iedere maand heeft een pagina en een afbeelding van een bepaald land, Nederland natuurlijk met een molen. Joyce geeft uitleg over hoe de kalender gemaakt moet worden en ook over de afbeeldingen van de verschillende landen. De kinderen noteren meteen de namen van elkaars verjaardag op de kalender.
De keukenbrigade, onder leiding, op afstand, van Jane, zorgt iedere dag voor een heerlijke lunch. Op een houtvuur wordt in een grote pot rijst gekookt, de eerste dag met vis en curry, de tweede dag rijst met vlees en curry. Groente zijn ze niet gewend te eten, dat dwingen we dus nog niet maar vrijdag krijgen ze alleen maar groente, maar op een manier die ze nog niet kennen, we zijn benieuwd hoe dat gaat aflopen.
De afwas is beperkt tot borden, er wordt geen bestek gebruikt, allemaal rijst met een curry sausje heerlijk door elkaar roeren met de hand en zo in je mond steken. Met mondje dicht eten moeten we ze ook nog leren, dat het smaakt is duidelijk, ook de kleinsten komen voor een tweede ronde.
Na de lunch wordt alles netjes door de kinderen opgeruimd. De ene groep sjouwt met de tafels, de andere met de stoelen. Tijd om een paar projecten te gaan bekijken, die afgelopen jaar voltooid zijn. Geweldig dat me nog gegund is om het resultaat te bekijken en de trotse en gelukkige families weer te ontmoeten. Eerst gaan we naar Educian, dat is een groot werk geweest. Het oude dak is afgebroken, de balken waren aangetast door termieten en ook moest het dak verhoogd worden om een goede afwatering te krijgen voor de aanbouw. De aanbouw is een slaapkamer, keuken, toilet en douche. Alles netjes betegeld en afgewerkt. Lydia heeft hier samen met de aannemer goed werk verricht.
De hele familie is zo gelukkig, dit hadden ze nooit kunnen dromen, ze zien er goed uit, deze verbetering heeft een positief effect op hun gezondheid en welzijn, dat kun je meteen zien. Zij blij, wij blij. Emy kan haar tranen niet bedwingen, het feit dat we dit samen bereikt hebben en nu kunnen zien wordt haar even teveel.
Natuurlijk moet dit gevierd worden met een glas limonade en speciaal voor ons gemaakte carrotcake. Educian maakt me duidelijk dat ze iedere dag voor mijn gezondheid bidt, dit horen we steeds als we bekenden ontmoeten, ze zijn blij om Emy aunty en Peter uncle weer te zien.
Dat ziet er dus goed uit, eindelijk hebben ze een eigen en schoon toilet in huis. Het lijkt voor ons zo vanzelfsprekend, maar hier..
Het tweede bezoek is bij Pedrine en haar zoontje Vilroy. Vilroy was een fiets beloofd, als hij goed zijn best zou doen op school, we hebben zijn rapport gezien en hij heeft hem verdiend.
Kijk maar, of dit de extra inspanning waard was. Hij is er zo super blij mee en Pedrine is ook maar wat blij met de tegels op de vloer, deze hadden we haar beloofd als ze haar huis netjes zou houden voor een langere tijd. Pedrine werkt heel hard, maar verwaarloosde haar eigen huishouden soms. Je mag dan arm zijn, maar dat wil niet zeggen dat je niet moet opruimen. Ze heeft het goed begrepen en alles ziet er nu spic en span uit. Dus zijn de tegels gelegd en wordt het schoonmaken nog gemakkelijker.
Vol trots laat ze de rijst oogst van dit jaar zien. Het is een goede oogst deze kee. De helft kan verkocht worden en levert dus dit jaar wat extra’s op.
Twee jaar geleden waren Emy en ik nog op de bruiloft van Fransquina, dochter van Santan. Bij ons derde bezoek vandaag ontmoeten we haar tot onze grote verrassing bij haar moeder Santan. Vol trots laten ze hun dochtertje van zes weken oud zien. Zo te zien is het een goed en gelukkig koppel. Ze hebben het ook financieel goed, Sandry, Fransquina’s echtgenoot werkt op een cruiseschip.
Zoals iedere jonge moeder wordt de baby vol trots aan ons getoond, we worden uitgenodigd om de doop bij te wonen, die zal plaats vinden op 17 mei, maar dan hopen we weer goed en wel thuis te zijn.
Gisteravond (dinsdag) zijn we op de scooter naar Colva gereden, een toeristisch dorp aan de zee, waar we naar een ons bekend restaurantje wilden gaan, het was toch heerlijk weer en de weg is bekend. Maar waar we dus niet op gerekend hadden was een enorme tropische regenbui met donder en bliksem. Regen in een hoeveelheid die wij normaal nooit te zien krijgen. Gelukkig waren we op tijd binnen en hebben we kunnen wachten tot het weer droog was. Was wel spannend hoor.
*) Deze foto moest perse van Lion Paul
Follow
